- navo
- nāvo, āvi, ātum, 1, v. a. [navus], to do, perform, or accomplish a thing with zeal and diligence (class.):
nemo est tam afflictus, quin possit navare aliquid et efficere,
Cic. Fam. 6, 1, 7: navare operam alicui, to come to one's assistance, to serve or assist one:utinam potuissem tibi operam meam studiumque navare,
id. ib. 15, 12, 2:operam rei publicae,
id. ib. 10, 25, 2; cf. id. Att. 1, 17, 4:jam mihi videor navāsse operam, quod huc venerim,
to have succeeded in my endeavors, id. de Or. 2, 7, 26:fortiter in acie navare operam,
to act vigorously, Liv. 7, 16; 28, 35:navandae operae avidior,
Tac. A. 3, 42;for which: opus navare,
Val. Fl. 3, 144:quam vellem Bruto studium tuum navare potuisses!
to show, exhibit, Cic. Att. 15, 4, 5; cf.:si suffragandi studia non navant,
id. Q. Cic. Petit. Cons. 5, 18:benevolentiam,
id. Fam. 3, 10, 3:bellum,
to prosecute vigorously, Tac. H. 3, 25:flagitium,
to commit, perpetrate, id. ib. 4, 59:rem publicam,
to serve the state, Cic. Fam. 9, 2, 5 (dub.; B. and K. gubernare).—Hence, adv.: nā-vanter, with zeal, Cassiod. Var. 2, 23 al.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.